En: als dierenvriend bleef ik stil en kwam het typisch CANADEES gestreepte eekhoorntje heel dichtbij:
Grote tegenvaller: de groep of beter gezegd: het gebrek aan groep. Het is mij als groepsreis verkocht, maar in feite is alles individueel. Het ontbijt al, omdat ik alleen kwam moet ik aan eigen tafeltje, lunch moet iedereen zelf uitzoeken, avondeten ook, en de meeste Duitsers hebben een uitstraling van lamlendigheid en 'het interesseert me geen bal'. Gevoel voor humor is er niet, sfeer is er niet....de enige 2 die mij leken mee te vallen zijn 2 vrouwen, die moesten wel om een paar dingen lachen van mij, en wat blijkt: ze komen uit Duitstalig Belgie, Eupen.
Het enig gemeenschappelijke is de bus, waarin mensen lijken te zitten die niets met elkaar te maken willen hebben.
Als Belgie uit elkaar valt willen ze totaal niet bij Duitsland horen, maar wel Luxemburg. Tja, ik zie het verschil, zij kunnen wel om mij lachen en de rest totaal niet.
Maar de rest is zo hopeloos, van de groep, dat ook good old Rudi Carell ze nooit aan het lachen had gekregen.
CONCLUSIE: ik denk dat ik nooit lijfelijk in Duitsland wil wonen....in Berlijn is het hartelijk en wordt humor gewaardeerd, maar de rest van Duitsland blijft gevaarlijk humorloos, net zo humorloos als toen de naz....juist.
Ik mis Brabant in die zin: bij de supermarkt valt er elke keer wel iets te lachen, omdat iemand anders iets begint, of ik wat zeg, we zijn dol op grapjes in NL en zeker in Brabant, maar in Duitsland totaal niet. Geen groepsgezelligheid etc. Bij de Duitse groepsvakantie Montenegro was het beter.....maar 'sfeer bouwen' dat kunnen Duitsers niet zo. Fransen wel, op hun manier, ga uit eten met Britten, altijd ontstaat wat interessants, Italianen etc.....nee, dit is zo negatief dat ik nu zeg: in Duitsland kom ik qua gevoel en humor tekort, ik kan mijn humor en warmte niet kwijt (behalve in Berlijn).
Dat ook weer geleerd.
Ik hoop dat het contact met de 2 Belgischen nog wat beter wordt, anders is het elke avond alleen eten, vroeg terug naar hotel en een film op internet bekijken - dat vind ik niet de bedoeling van een groepsvakantie, mijn bedoeling is 50% de natuur 50% in een groep omdat ik al zo vaak alleen ben. Ik denk elke dag vooruit aan de pup die ik hopelijk ga krijgen, mijn verlangen naar nabijheid is dus groot.
Mij schiet weinig te binnen qua naam, behalve 'Mandela'. Dat vind ik wel grappig, ambitieus zonder arrogant te zijn, en Mandela was een fijn, liefdevol vredelievend mens.
Canada zelf: ik voel me erg thuis in de Rockies....erg relaxed, de mensen zijn wel met gevoel hier, en preventief helpend, er heerst een hele 'free spirit' sfeer die erg bij mij past.
Maar Canada buiten de Rockies is 'huilen met de pet op'. Een Amerikaan vertelde mij dat hij eens de trein had genomen van Denver naar Toronto, 8 uur over het gister beschreven oersaaie 'landschap', alleen plat, landbouwrechthoeken, geen enkele boom....hij had het zo een erge ervaring gevonden deze saaie treinreis dat die zei 'such a bloody experience never again' en voortaan altijd het vliegtuig neemt...de saaiheid tussen Denver en Toronto is meer dan een mens kan verdragen.
We hebben een paar meertjes bezocht, en dat zijn de 5 of 10 meertjes die altijd terugkomen in de films. Meer is er niet.
Toch bevallen met de Rockies wel, maar in vergelijking met Alaska valt Canada IN HET NIETS: HEel Alaska is interesssant, ontzettend veel gevarieerder, grootser, Alaska is echt 'The Great Land' en Canada is zijn de paar meertjes (zoals NL de paar molens en grachten) om toeristen te trekken.
Tussen Calagary en Vancouver is het dus leuk met de Rockies, maar qua variatie en extremiteit landschap winnen UK of Frankrijk of Italie al met groot gemak van Canada. Canada wordt dus altijd overschat. Net als ijsland, dat is supersaai met overal grijze steentjes en nauwelijks een boom. De paar geisers zijn op 1 hand te tellen en er is een touwtje omheen. Groenland is heel erg veel boeiender dan IJsland,
Philippe za 15 aug 18 uur Banff, Canada
No comments:
Post a Comment